De thermometer stijgt…

We hebben deze zomer allemaal weer mogen voelen hoe het kan zijn als de thermometer stijgt: je krijgt het warm, hebt minder energie, ziet op tegen dingen ondernemen en zou het liefst ergens in een hoekje (met je voeten in een bak koud water) wegkruipen.

Zo merk ik aan het eind van de zomervakantie ook altijd dat de thermometer figuurlijk weer stijgt: met het nieuwe schooljaar voor de deur realiseren ouders, en vaak ook leerlingen zelf, zich dat er iets moet gebeuren. Het moet anders dan vorig jaar.

Dit nieuwe schooljaar is natuurlijk alles al anders vanwege het corona-virus dat het leven voor scholieren en studenten behoorlijk op zijn kop heeft gezet. Ik merk dat ook daar onrust over is: na een raar half jaar fijn om weer ‘gewoon’ naar school te kunnen en vrienden te zien, maar hoe zal het zijn? Wat wordt er van ons verwacht, hoe zal het zijn met dat ‘afstand houden van docenten’, moeten we ook aan de mondkapjes? Wat nou als ik het toch krijg? Kan ik nog wel op bezoek bij mijn opa als ik naar school ga? Veel jongeren hebben hier echt zorgen over, ook al is het beeld bij velen dat ze er continu op los feesten.

Maar ook zijn er gedachten als: nu moeten we weer echt aan de bak, zijn we weer echt zichtbaar, moet ik de tegenvallende resultaten van vorig jaar echt gaan compenseren, zou het me lukken om het overzicht te behouden, dit jaar is écht belangrijk, wat nou als ik dit jaar weer begin met onvoldoendes?

Nare gedachten vaak die ervoor zorgen dat de interne thermometer stijgt naarmate het begin van het schooljaar nadert. Van ouders hoor ik vaak dat zij aan het begin van de vakantie ‘eindelijk hun kind weer ontspannen en vrolijk zagen, maar dat hij/zij tegen het eind van de vakantie steeds stiller en chagrijniger werd’. De link met school is dan gauw gelegd.

Jammer dat ik die verhalen vaak pas na de herfstvakantie hoor, als de eerste toets resultaten binnen zijn en tegenvallen. Tegen beter weten in, wordt het schooljaar vaak opgestart zonder benodigde ondersteuning. Heel begrijpelijk, maar ook wel jammer.

Voel je je interne thermometer stijgen nu het school/studiejaar weer gaat beginnen? Kom langs voor een vrijblijvende kennismaking, dan kunnen we zien of ondersteuning kan helpen. Wellicht dat we onnodige onvoldoendes dan voor kunnen blijven.

Wie doet de begeleiding?

GRIP studiebegeleiding is Lucy Groen: een ervaren en enthousiaste coach voor jongeren die belemmeringen ervaren in hun school- of studieloopbaan. Mijn motto? ´Koppel nooit je eigenwaarde aan wat je presteert of wat je doet!´

Individuele aandacht

De kracht van de begeleiding bij GRIP zit in de individuele aandacht. Maatwerk is de sleutel tot succes en dus gaan we samen aan de slag om blokkades op te heffen en belemmeringen het hoofd te bieden.

Ook voor studenten

GRIP studiebegeleiding is er voor jongeren van 12 tot 25 jaar. Ik richt mij niet alleen op de begeleiding van middelbare scholieren. Ook studenten die last hebben van faalangst of efficiënter willen leren studeren, zijn bij mij aan het juiste adres.