Opmerkelijk vaak hoor ik leerlingen in één adem zeggen: ‘ik ga het gewoon niet halen, ik moet nog zoveel leren en ik heb zo weinig tijd. Nou ja, ik weet wel dat ik het kan hoor, want ik hou mijn huiswerk goed bij, maar ik ben gewoon totaal gestrest.’
En hoewel de stemming bij de leerling tegen de paniek aanzit en de lichaamstaal spanning verraadt, is de opening naar een oplossing in die ene adem al wel gemaakt.
Want kennelijk zijn er meerdere ‘kanten’ van de leerling aan het woord als het gaat om schoolprestaties. Een kant die totale paniek zaait en een kant die eigenlijk prima weet dat het wel gaat lukken. Naar welke stem luister je en waarom? Wat een leerling vervolgens te doen staat: ontdekken waarom dingen gaan zoals ze nu gaan en wat je daaraan zou willen veranderen.
Alles begint met het bewustzijn over de gedachten die je hebt, vooral die negatieve gedachten die paniek veroorzaken. Het stemmetje dat daar bij hoort, heeft zoveel ruimte gekregen dat het de geruststellende kant overtreft, die komt niet meer aan bod.
Pas als je je bewust wordt van je gedachten (naar welk stemmetje luister ik?) kun je ze veranderen. Meer aandacht voor de kant in jou die vertrouwen heeft en je niet laten afleiden door de negatieve gedachten.
En dan zit er na een paar weken opeens een leerling tegenover me die zegt: ‘volgende week toetsweek, ik ben op tijd begonnen met voorbereiden dus ik denk dat het wel gaat lukken, ook al vind ik het een beetje spannend’.