Met opgetrokken schouders zit ze aan tafel, bleekjes en vermoeid ogend. Op mijn vraag ‘wat kan ik voor je betekenen’, komen de eerste tranen. Ze is moe, zo moe. Moe van het voortdurend moeten voldoen aan verwachtingen, moe van het bijhouden van whatsappgroepen, moe van het altijd alles goed willen doen en niemand willen teleurstellen.
29 jaar is ze en werkzaam in een baan die op het eerste oog goed aansluit bij haar opleiding. Waar gaat het niet lekker? Wat maakt dat ze elke dag met zoveel stress aan de dag begint en hem met nog meer stress afsluit?
In dit eerste kennismakingsgesprek en de gesprekken die erna zullen volgen, ontwarren we de knoop die ze letterlijk en figuurlijk voelde. We bekijken haar werk- en privesituatie van alle kanten en zoeken samen naar een andere balans. We kijken kritisch in de spiegel en bedenken oplossingen voor dingen die onoplosbaar lijken.
Aan het eind van ons traject zit er een heel andere vrouw bij me aan tafel: energieker, meer ontspannen en met een duidelijker beeld van wat zij wil en waar ze heen gaat. En vooral ook van de manier waarop zij zelf grip kan houden op de weg die ze bewandelt en hoe ze zich daarover voelt. We nemen hartelijk afscheid, ik zwaai haar uit en zie aan haar lichte en zelfverzekerde tred dat het wel goed gaat komen met deze dame.
Zomaar een voorbeeld uit mijn dagelijkse praktijk, waar ik steeds vaker ook young professionals zie. Net afgestudeerd of net enige jaren werkzaam na hun opleiding en terecht gekomen in een valkuil vol stress en onzekerheid. Een groep die soms dreigt te bezwijken onder de druk van prestatie, status en door hen gevoelde verwachtingen. Het is elke keer weer mooi om ook deze jonge mensen een andere weg op te helpen. Een weg waar ze zichzelf kunnen zijn en waar ze met vertrouwen in hun eigen kunnen en wensen positieve stappen op nemen.